Great Ocean Road (GOR): dag 1 en 2

Hoog tijd voor nog eens een vraagje: hoe wordt het Arde(e)nse 'route dégradé' vertaald in het Australiaans? Antwoord: zie in de tekst.

We begonnen de 15de augustus met het zingen van een liedje want Jo begint vandaag aan zijn 50ste levensjaar. De avond ervoor hadden we afgesproken dat ik 's morgens naar de winkel zou gaan om brood (en een verjaardagstaart). Bleek dat Jo 's morgens toch ook even een ommetje had gemaakt langs de Woolies om muffins en donuts te gaan halen. Het wordt vandaag dus een suikerdagje.

Na een bezoekje aan een oorlogstank nemen we opnieuw de Princess Highway, de Stuart Highway in het groen ipv in het rood, alleen is de SH in a better shape. Zo rijden we naar de westelijke start van The Great Ocean Road. 80% van de toeristen start deze trip in het Oosten, maar wij zijn wringers hé. Wisten jullie trouwens al dat 76% van alle statistieken compleet verzonnen zijn? Onderweg kruisen we een hoop trucks met gezaagde boomstammen, hout is de belangrijkste industrie hier. We weten niet of er een verband is tussen overbeladen trucks, en de vele bordjes met 'rough surface' op, maar in de Ardennen weten ze ook dat plaatsen van bordjes sneller en goedkoper is dan zo'n weg echt op te lappen. We verlaten South Australia en rijden Victoria in. Op dat moment zijn we onmiddellijk een half uur ouder. Jo heeft dus de pech dat zijn verjaardag dit jaar een half uurtje minder lang duurt.

In het gezelschap van de Kookaburra die ons zelfs tot hier gevolgd heeft, starten we aan de GOR in Warrnambool. Daar gingen we walvissen spotten. Binnen de minuut hadden we prijs! We zagen twee walvissen die samen zwommen en die water spoten. Een sprongetje zagen we niet.

Doorheen de dag zagen we verschillende rotsformaties in de oceaan. In Peterborough dachten we even dat we al aan de "12 apostels" (het hoogtepunt van de GOR) waren, want ook hier zie je verschillende rotsformaties uit de oceaan komen. Aan The Grotto zagen we hele hoge golven. Dat was een mooi plekje!  Ook brachten we nog een bezoekje aan de London Bridge en aan Loch Ard Gorge waar ooit een schip gezonken is.

De zonsondergang zagen we deze keer aan The Twelve Apostles. We hoopten nadien mini pinguïns uit de zee te zien komen, maar we zagen ze niet. Mogelijks hebben we niet lang genoeg gewacht. We zagen wel een zeehond uit de zee komen. Weer een diertje bij op de lijst!

Groot was onze verbazing toen we 's avonds aan een gesloten deur van onze hostel, The 13th Apostel in Princetown, aan kwamen. Niemand te bespeuren, ook niet aan het hotel aan de overkant waar we ons bij afwezigheid moesten aanmelden. De telefoon werd ook niet opgenomen. We hebben dan met behulp van onze Rough Guide een ander hostel in een vorig dorp gezocht en gevonden. De eigenares bleek een Nederlandse te zijn die ondertussen al 30 jaar in Australië woont en nu samen met haar man het Port Campbell Hostel runt. Uiteindelijk bleek het zowat het mooiste en properste hostel totnutoe te worden. Jammer dat we maar één nacht blijven. Zoals hun eigen slogan zegt: "one night is not enough".

Gewandelde kms: 4 erbij = 140.5 km

Wie dacht dat aan de GOR enkel de oceaan interessant is, heeft het mis. Er is hier zoveel te zien dat we keuzes moesten maken. Op dag twee bezochten we twee regenwouden: de Melba Gully ('s avonds zie je hier glimwormen) en het sprookjesachtige Mails Rest. Eventjes waanden we ons terug in het Daintree regenwoud van in het begin van onze reis, al waren er hier veel meer varens in het regenwoud. Op weg naar een lookout wandelden we ook een klein stukje op de Great Ocean Walk (is 100 km lang). Op de kaart stond dat er in Kennedy River koalas in het wild zouden zijn. We hadden geen preciezere gegevens, dus reden we op goed geluk een beetje rond. Op een plek waar veel eucalyptusbomen stonden, stopten we en het was onmiddellijk bingo! Op nog geen 50 meter zagen we minstens 10 koalas en een kookaburra! Geweldig! Referentie voor wie ook nog eens wil gaan kijken: 38°40'08.3''S 143°51'26.1''E 

We sliepen in Hotel Lorne, een verouderd hotel met lamelgordijnen die moeilijk open en dicht gingen en een deur die je langs de binnenkant niet kon sluiten. Wel hadden ze er superlekkere verse vispasta (de lekkerste die ik ooit gegeten heb!) en we hadden een kamer met zicht op zee!

8 gewandelde kms erbij = 148.5 km