The White Lady

Een nieuw avontuur kwam voor mij vroeger dan verwacht. We slapen op een plateau in de bergen. In het dal hadden we vanuit onze kampplaats eerder op de avond al een open vlakte met een lamp gezien. We vermoedden dat dit een waterbak voor de dieren was, maar hadden er geen beweging gezien. Om middernacht hoorde ik voetstappen, gehinnik, geknor en gegrom. Na het openritsen van de tent zag ik veel beweging aan de drinkbak. Ik zag zebras en ik vermoed iets zwijnachtigs en iets olifantachtig. Prachtig! Stef had geen zin om wakker te worden en ik durfde de tent niet uit omdat dat lawaai zou maken en het de dieren zou opschrikken. Ik heb er dus in mijn eentje van genoten.

Vanmorgen vroeg ik me af of dit een mooie droom geweest was, maar bij het openen van de tent zagen Stef, Katrien (die vandaag moederdag viert) en ik opnieuw enkele zebras. Zo onwezenlijk…

Deze camping in the middle of nowhere is een echte aanrader voor iedereen die naar Namibië wil gaan en van een beetje avontuur houdt, maar met een Opel Corsa gaat ge er echt niet geraken !!!

Vandaag gaan we op zoek naar de White Lady, muurschilderingen op de Brandberg die 3000 jaar geleden gemaakt werden. Onderweg zien we veel diertjes langs de kant van de weg: apen, honingdassen, impala of rooibokken en geiten met herders. Deze dieren hebben de Maes-Cantjes jammer genoeg niet gezien, want het was weer een behoorlijk “stoffig” dagje.

De tocht naar de White Lady doen we met een gids. Het is een gids die de kliktaal spreekt. Met ons spreekt hij krakkemikkig Engels. Enkele woorden vertaalt hij in de kliktaal. Volgens hem is het tussen de 30 en 35 graden en is dat ‘chilly’. Voor hem is het pas echt warm vanaf 45 graden. Na een wandelingetje van een uur leren we dat de White Lady een ‘hij’ blijkt te zijn.

We zien enkele marmotten en Namibische rockagamen. Op de terugweg loopt Jarne lange tijd langs de gids. Ze praten over het weer, het klimaat, schoolvakanties en het winkeltje. Jarne koopt er een olifantje dat gemaakt werd door de broer van de gids.

Terug op weg naar de campsite rijden we langs kraampjes waar jonge dames hun koopwaar (prulletjes gemaakt met ondere andere oude blikjes) proberen te verkopen. Deze hebben meer verstand van marketing: ze lopen rond met ontbloot bovenlijf.

Het gevolg is dat de gemiddelde mannelijke chauffeur meer geneigd is om zijn vrouw iets te laten kopen, dan in het geval van de kraampjes aan Spitzkoppe, waar de dames wel volledig gekleed waren :)

De kids zijn blij met de camping (Brandberg restcamp, Uis). Ze ligt niet in een mooi natuurgebied, maar er is een zwembad (met koud, zout water) waar ze een duikje in nemen en er is wifi zodat er even gewhatsappt kan worden met het thuisfront.

De mannen zijn ook blij met deze camping. Ze hebben op vraag van de eigenaar een flesje Belgisch bier voor hem bij en testen wat Namibische biertjes op het terras.

Na al dat zweten vandaag is een douche heel welkom. Na de douche lopen de kids gewoon op hun blote voeten want het is hier proper zand ;-) Dit hoort bij kamperen zeker?

Quote van de dag: “Het is nu nog een kwartiertje wandelen. Het kan ook 10 minuten zijn of 30 minuten. Het is hier Afrikaanse tijd hé.” (De gids op weg naar the White Lady.)