Een dagje natuur met een nijlpaard (ge weet wel) drive

Vanmorgen worden we gewekt door het gekwetter van een soort boskip (bush turkey?) en door een bende grommende kudu’s. Stef heeft ze niet alleen gehoord, maar ook gezien op het pad vlakbij onze tent. Katrien heeft getwijfeld, maar durfde haar tent niet uit om te gaan kijken omdat Stef gisterenavond een pezig stukje oryx op het afdakje naast hun tent had gelegd om een katachtig beest te lokken voor een mooie foto. Het beestje kwam niet meer opdagen. Door het harde gegrom dat we hoorden, vreesde Katrien dat er een gevaarlijker dier rond hun tent liep om het lekker stukje vlees alsnog op te eten.  

In de brochure staat dat we de bavianen geen eten mogen geven, dus we verwachten gezelschap tijdens het ontbijt. Toch kunnen we rustig ontbijten. Roel hakt hout en maakt nog eens lekkere geroosterde boterhammetjes voor ons.

Na het ontbijt staat een mooie rotswandeling op het programma. We wandelen naar een uitkijkpunt waar we de Kalahari zouden zien. We verwachten woestijn, maar dat viel een beetje tegen want het bleek savanne te zijn.

Een groen ipv een rood uitzicht dus. De kids wandelen zonder gezeur mee en spotten enkele marmotten onderweg. Onderweg eten we boterhammetjes op zijn Afrikaans in een restaurantje, wat wil zeggen dat we meer dan een uur moeten wachten, maar we wel een prachtig uitzicht hebben op Waterberg Plateau Park. We hadden ook gehoopt onze blogs van de laatste dagen hier te kunnen uploaden, maar het internet valt hier dik tegen...

Na een doucheke voor de ouders en een plonsje in het zwembad voor de kids komt de tourcar ons oppikken. We gaan op zoek naar nXXXns. Onderweg zien we grote termietenheuvels, hele mooie vogels met blauwe en rode veren, een havik, een hornbill waarvan Rube een veer gevonden heeft, impala’s, rode hartenbeesten, steenbokken, gnoes, 6 wrattenzwijnen die uit hun hol komen gestoven en 5 witte nXXXns.

Witte nXXXns zijn zeldzamer en ze hebben een bredere mond. Ze worden hier 24u per dag bewaakt omdat stropers, die een grote interesse hebben in de hoorns, voortdurend op de loer liggen.

We vonden het een vruchtbare trip, maar de kers op de taart wacht op ons bij terugkomst. Aan het zwembad zaten zeker 10 bavianen, waarvan één baviaan zelfs een kleintje vasthield, op ons te wachten.

Deze bavianen waren veel kleiner dan de anderen die we al gezien hebben en leken niet agressief. Ons fototoestel heeft weer overuren gedraaid.

Na ons laatste zelfgemaakte avondmaal en de afwas kruipen we voor de laatste keer onze tenten is. We moeten het toegeven, de tentmatrassen slapen beter dan we gevreesd hebben. De vraag die ons nu nog wakker houdt: gaan we morgen nog een stokstaartje of luipaard zien?

Quote van de dag : “De zwarten zijn veel beter opgevoed dan de mensen bij ons thuis. Zij zwaaien wel terug als we zwaaien. Als we dat thuis op de autostrade naar andere auto’s doen, zwaait bijna nooit iemand terug.” (Rube)