Jij moet die leve niet te ernstig opvat nie

Deze nacht leek het bij momenten of ons huisje ging wegwaaien, maar dat is gelukkig niet gebeurd. Ook de levensgevaarlijke muis heeft zich niet meer laten zien, tot grote opluchting van Els. Bij het ontbijt konden we enkel boterhammen met gelei eten, aangezien de choco bevroren was.

Aangezien we vandaag aardig wat kilometers moeten afleggen, het merendeel op grindwegen, zijn we op tijd opgestaan, en het is ons zowaar gelukt om 10 minuten vroeger dan gepland te vertrekken. Jammer genoeg was de man aan de balie van het eerder sociale type, en kende hij mensen in Limburg, waardoor we uiteindelijk met een kwartier vertraging vertrokken zijn ;)

Els en Stef luisteren regelmatig naar de radio in het Namibisch: FM 92,50. Ze luisterden naar een kwis waarbij men wilde weten wat de bijnaam van koningin Elisabeth is (jammer genoeg viel de radio uit voor het antwoord gegeven was, dus mocht iemand het weten, laat het gerust weten in een berichtje), naar een verzoekprogramma voor vrouwen en naar een programma van de Liturgische kerk. We leerden vandaag ook een belangrijke les: ‘Jij moet die leve niet te ernstig opvat nie’.

Eens we op de grindwegen terecht waren gekomen, moest ik plots vol in de remmen omdat de auto van Stef & Els stopte. Blijkbaar wilde Els ook graag eens met zo’n auto met het stuur aan de verkeerde kant rijden, en de brede grindwegen waren daarvoor volgens haarzelf het best geschikt. Dit leverde een vreemde blik van Stef en de quote van de dag op.

De eerlijkheid gebied me hierbij wel te zeggen dat Els dit zeer goed gedaan heeft, ik heb niet veel verschil gemerkt tussen haar volgen of Stef (al weet ik nu wel wie de zware voet heeft ten huize Cant-Buntinx)

Na aardig wat kilometertjes ‘zandhappen’ was ik heel blij toen we een tussenstop maakten in Helmeringshausen, wat niet veel meer was dan 10 huizen en een winkeltje. Na daar genoten te hebben van een lekkere koffie en een koekje, was ik nog blijer dat Stef zo opmerkzaam was om na 200 meter op te merken dat de achterklep van onze auto nog open stond.  

Ons middagmaal werd genuttigd met zicht op het kasteel van Duwisib, dat we nadien ook bezocht hebben. Het was best een mooi kasteel, maar de grootste bezienswaardigheid, toch zeker voor de kinderen, was een salamander die Joran op een boom gespot had.

Van Duwisib Castle voerde het naar de Oasis camping in Sesriem, waar we na een lekker stukje braai gegeten te hebben vroeg onder de wol kropen om de dag erna een bezoek te brengen aan de grootste kattenbak van Afrika.

P.S. Er wordt me hier gevraagd zeker de dieren van de dag nog te vermelden, zijnde schapen, koeien, paarden, struisvogels, springbokken, gemsbokken, oryxen en enkele wandelende takken.

P.P.S. voor wie het nog niet door zou hebben, dit was een verslag u gebracht door uw nederige dienaar Roel

Quote van de dag: “Dit moet mama maar beter niet doen!‘ (Linne toen Els het stuur van Stef overnam).