Moet er nog zand zijn?

Na een behoorlijke eerste nacht in onze tenten ontwaken we met vogelgekwetter.

We gaan terug op weg. Bij het naar buiten rijden van het domein zien we ineens meerdere zebra's, goed gecaoufleerd, in het gebergte staan. Wat mooi... Ik word er stil van...

Het landschap verandert naar beige kleuren. We zien meer vlaktes, minder struiken en nauwelijks bomen. In de verte zien we enkele bergen. We zien prachtige vergezichten. De weg wordt smaller. Als er een vrachtwagen langs de andere kant passeert, is dat niet zo gemakkelijk voor onze chauffeus. Af en toe zien we ineens een persoon langs de weg lopen. Geen idee waar die van komt of naar toe gaat, want we bevinden ons echt in the middele of nowhere. Onderweg zien we ook koeien, wilde paarden. Sommigen zijn erg mager. We zien ook schapen met hun herder, ezels en plots lopen enkel bavianen de straat over. In de rivierbeddings is geen water. Onderweg moeten we ineens stoppen voor de politie. Ze controleren ons rijbewijs, dat gelukkig in orde blijkt te zijn.

Onze boterhammetjes eten we vanmiddag in Quivertree forest. Dit is een kokerboomwoud in de buurt van Keetmanshoop. Kokerbomen zijn geen bomen, maar is aloë. De kokerbomen staan tussen mooie rotsformaties.

Een prachtig zicht. De kids leven zich uit. Voor hen is het een speeltuin. We hadden hier graag nog wat langer gebleven, maar we willen vandaag ook echt slapen op de camping van onze planning (Hobas camp site). We werden er onthaald door een vriendelijke Namibier die Afrikaans met ons sprak. We begrepen elkaar zo goed als volledig.

Op weg naar Hobas is grotendeels onverhard, waardoor Roel ons blindelings moet proberen volgen in de immense stofwolk die we achter laten. Hun wagen zat na een halve dag dan ook vol zand, gelukkig zijn hun reistassen daar voorlopig nog tegen bestand.

We bezoeken de Fish River Canyon bij zonsondergang. Het was een knappe rotsformatie. Het was wel jammer dat je er enkel mag wandelen met gids. De zon stond ook op de foute plaats waardoor we geen mooie foto’s konden maken.

We koken vanavond voor het eerst zelf op onze gasvuurtjes. Rube mocht de rode saus voor bij de pasta kiezen omdat hij eigenlijk geen rode saus ‘lust’. De Namibische rode saus moet erg goed zijn, want Rube vroeg twee keer bij. Na de maaltijd deden onze kids de afwas met veel plezier.

Volgens de onthaalmedewerkster zullen we morgenvroeg tijdens ons ontbijt vergezeld worden door bavianen die mee willen eten. We zijn benieuwd!

Quote van de dag : ‘white people have white licenses’. (Bij het wegrijden na de controle hoorden we de agenten dit tegen elkaar zeggen. Ter info: onze internationale rijbewijzen zijn gedrukt op wit papier)