Laatste avondmaal

We vertrekken 's morgens uit Waterberg.

Bij het verlaten van het park wil de dame aan de receptie van de Plateau Camping onze betaalbewijzen nog even zien. Ze zegt dat we teveel betaald hebben, de dame aan de algemene receptie heeft de kinderen blijkbaar als volwassenen geteld. Dilemma: rijden we terug naar die algemene receptie, of proberen we dat achteraf te regelen? Omdat we niet te veel tijd willen verliezen, kiezen we voor het laatste. 

Op de planning staat nog een bezoek aan de Africat Foundation, waar we dan eindelijk toch nog jacht- en gewone luipaarden te zien gaan krijgen. Het is te zeggen, dat zou zo geweest zijn, als we 15 minuten eerder waren aangekomen. Nu zijn we te nipt, en zouden we de start van 'de activiteiten' missen. Of we eventueel om 14u kunnen terugkomen? Nee dus, daar hebben we geen tijd meer voor. We proberen nog bij een nabij gelegen game-reserve, maar daar hebben ze geen kat-achtigen, "only at the AfriCat, sir". Er zit niets anders op: WE MOETEN NOG EENS TERUGKOMEN NAAR NAMIBIE!

Het volgende probleem doet zich voor bij het inleveren van de huurauto's: we hadden 3 weken geleden afgesproken dat we vandaag de auto's terugbrengen, en iemand van de firma ons dan naar Joe's Beerhouse zou brengen, en enkele uren later aan de hostel zou afzetten, en morgen dan naar de luchthaven brengen. Helaas, driewerf helaas, natuurlijk zijn de kleine busjes net nu defect, en moet het grotere busje gebruikt worden voor de transfers naar de luchthaven. Met andere woorden: "please take the cars with you and return them tomorrow morning". Allemaal fijn en tof, maar dan moeten we bloednuchter blijven in Joe's Beerhouse, en dat was nu ook niet helemaal de bedoeling. We vragen nog of het veilig en doenbaar is om te voet  van de hostel op en af naar Joe's Beerhouse te gaan, maar de blikken van de mensen spreken boekdelen: nee dus. Windhoek is blijkbaar de minst veilige stad voor toeristen, er wordt ons ook ten stelligste afgeraden om met fototoestellen of zelfs maar met rugzakken rond te lopen door de stad.

Aan de receptie van onze 'Chameleon' hostel,

hebben ze natuurlijk onmiddellijk een oplossing: ze regelen een service die voor een prikje ons op en af kan brengen. De heenrit wordt verzorgd door de zoon van het bedrijfje, die eigenlijk in de IT werkt, maar ook chauffeur speelt omdat hij anders niet goed rondkomt met zijn maandloon.Het hoogtepunt van de avond is dus, zoals al een paar keer vermeld, Joe's Beerhouse.

The place to be in Windhoek en omstreken. Lekker eten, lekker drinken, leuke sfeer, en dus de ideale plaats om onze laatste Namibische dollars op te maken (terug inwisselen levert te veel verlies op he).

In ruil voor onze laatste centen, krijgen we oa een Bushman Sosatie, dit is een spies met hierop sappige stukjes kip, kudu, oryx, springbok en zebra.

Verder houden enkele cocktails, lokale biertjes, een fles Zuid-Afrikaanse wijn en B-52 shotjes ons gezelschap. Een meer dan geslaagde combinatie, moesten jullie ooit toevallig in de buurt van Windhoek komen, zeker eens binnenspringen bij Joe's Beerhouse :)

Quote van de dag (Stef): "ik heb net een aap zien liften". Toen we bijna Windhoek binnenreden, zat er een baviaan langs de kant van de weg, en die maakte met zijn duim een beweging die verdacht sterk op 'liften' leek.